ANNEMİZDEN MEKTUP.

Sayın ; Tossfed Başkanı Birol Bey.

Ben bir engelli birey annesiyim geçen yıl sizin bir televizyon kanalında yapmış olduğunuz röportajı izledikten sonra engelli olan çocuğuna güveni yeniden gelen bir anneyim, engelli olan oğlumu kapalı kapılar ardından çıkarak onunla gurur duyan bir anne.

Bugün yaşamış olduğumuz bir duyguyu sizler ile paylaşmak istedim bu yaşadığımız olayda beni sizinlerin daha iyi anlayacağını biliyorum ve size olan teşekkürümüzü bu şekilde sunmak isterim.
Gecen yıldı evimizde oturmuş tv programlarında oğlum sevdiği spor kanallarını seyir ediyorduk sonra programda sizin bir röportajınıza denk geldik Engelli Sporundan ve bireylerinden bahsediyordunuz her engelli bireyin yapabileceği bir spor muhakkak var diye yanınızda bulunan çocukların mutlulukları yüzlerinden okunuyordu resmen O an o yürekten yapmış olduğunuz çağrı ile heyecan ile oğlumun gözlerinin içine bakıp acaba dedim acaba benim oğlumda spor yapabilirmi diye.

ilk başta kulağa hoş gelse de size nasıl ulaşabilirdim ki diye düşündüm milyonlarca engelli arasından bir umut olabilirmi ki diye. Bir an elim telefona gitti ve internetten sizi araştırdım karşıma çıkan ilk iletişim numarası ile irtibata geçtim telefondaki beyefendiye durumu izah ettiğimde benden iletişim bilgilerimi istedi verdiği cevap mükemmeldi kardeşimizi bize teslim edin ve başarısını görün hocam diye. Yüreğimi öyle ferahlatmıştı ki bu söz ama nasıl olacaktı diye düşünüyordum.

Bir saat sonra verdiğim iletişim numaram ile bir bayan aradı beni bulunduğumuz ilden ekip arkadaşlarınız olduğunu oğlumu kulübe götürmemi istedi hatta uygun ise bizde gelip alabiliriz dediler Şaka gibiydi yaşananlar aynı gün gecesi sabaha kadar uyuyamamıştım aklımda hep aynı soru vardı acaba diyordum gerçekten olabilirmi diye ertesi gün eşim ben oğlum kulübe gittik yaptığımız görüşmede bizi karşılayan ekip arkadaşlarınız ilgi ve alakaları ile bizleri fazlası ile mutlu ettiler oğluma sarılıp o artık bizim kardeşimiz demeleri diğer sporcuların ona sarılması hoş geldin kardeşim demesi çok farklı duygulardı ve o an anladım ki telefonda açtığımda kardeşimizi bize bırakın diyen arkadaşın samimiyetini ne kadar gerçek ve içten olduğunu.

Zaman geçtikçe oğlum orada yeni arkadaşlıklar dostluk kazanmaya başladı hocalarının ilgi ve alakası bizlerden farkı yoktu hatta bizlerden daha da sabırlıydı hepsi o spor yaptıkça mutlu oldukça benimde ona olan güvenim yeniden geliyor yeniden gurur duyuyordum.

Uzun zaman sonra federasyonunuz tarafından düzenlenen faaliyete katıldık belkide hayallerinde görebileceği çok büyük ihtişamlı bir otele yerleştik devasa havuzlar seçeneklerin sınırsız olduğu yemekler tatlılar spor salonları oyun salonları rüya gibiydi ve yapılan müsabakada oğlumun 3.lük madalyası alması bu rüyanın en güzel yanıydı.
Bugün ise oğlum bize sizinle olan resmini gösterip başkan başkan demesi hem yüzümüzde tebessüm oluşturdu hemde onun faaliyetleri diğer arkadaşlarını özlediğini anlamamıza neden oldu.
Bu konuyu size duygularımız ile paylaşmak istedik ve umarım çocuğu engelli diye ona sırt çeviren anne ve babalara belkide bir örnek.

Ben bugün bir anne olarak daha iyi anlıyorum ki o yürekten gelen çağrınıza kulak vererek beklide hayatımda ne kadar doğru bir şey yaptığım farkına vardım aslında engelin onlarda değil onlara imkan vermeyenlerde olduğunu anladım şimdi onunla gurur duyuyorum ve aldığı madalyasını gurur ile evimizin en güzel yerinde saklıyoruz.

Size ve ekibinize bir kez daha sonsuz teşekkürler tossfed.